وحيد گُل ميمڻ

ڪراچيءَ جو بندر روڊ جتي ڪجهه وقت اڳ جڏهن ايم ڪيو ايم يا جماعت اسلامي طرفان ڪا ريلي ڪڍي ويندي هئي ته ان کي ملين مارچ جو نالو ڏنو ويندو هو پر 2009ع ۾ جيئي سنڌ قومي محاذ طرفان جڏهن ساڳئي روڊ تي ريلي ڪڍي وئي ته ان ۾ سنڌ جي ڪنڊ ڪڙڇ مان سنڌي ٽوپيون ۽ اجرڪ اوڍي هزارين ماڻهن شرڪت ڪئي ۽ مبصرن جو خيال هو ته ريليءَ ۾ 50 هزار کان وڌيڪ ماڻهن شرڪت ڪئي، پر تنهن باوجود به پاڻ کي قومي ميڊيا سڏرائيندڙ اخبارن انهي ريلي کي اها ڪوريج نه ڏني جيڪا ڏيڻ گهرجي ها، بهرحال وري ساڳئي روڊ تي عوامي تحريڪ

طرفان ريلي ڪڍي وئي جنهن ۾ به سنڌ جي ڪنڊ ڪڙڇ مان هزارين ماڻهن شرڪت ڪئي ۽ هاڻي وري سنڌ ترقي پسند پارٽيءَ طرفان “ڪراچي سنڌ آهي” جي نالي سان ريلي ڪڍي وئي جنهن ۾ به ڪراچي جي ٻهراڙين سميت ڪنڊ ڪڙڇ مان هزارين ماڻهن سنڌي ٽوپيون ۽ اجرڪ اوڍي شرڪت ڪئي، انهيءَ ريلي دوران بندر روڊ “سنڌ سنڌين جي آهي” ۽ “سنڌ جا وارث سنڌي ئي آهن” جا نعرا گونجي رهيا هئا ۽ سنڌ جي مالڪي جي دعويداري ڪندڙن لاءِ اهو کُليل پيغام آهي ته هو ڪنهن غلط فهميءَ جو ئي شڪار آهن ۽ سنڌ جا اصل وارث پنهنجي ڌرتيءَ جي مالڪي واري ذميواري کان ڪنهن به ريت غافل نه ٿي سگهندا.

جسقم جي ڪراچي ۾ ڪڍيل ريليءَ جي ڪجهه ڏينهن کانپوءِ هڪ صحافي دوست ڪچهريءَ دوران ٻڌايو هو ته ڪراچيءَ ۾ سندس دوست جيڪو ڪراچيءَ ۾ هڪ اخبار جو رپورٽر آهي، ان کي مالڪن ۽ ايڊيٽر طرفان جسقم جي ريلي واري خبر بابت هدايت ڏني وئي ته هو ان ريلي جي 150 اکرن کان وڌيڪ خبر نه ڏئي جنهن تي هُن احتجاج ڪندي موقف اختيار ڪيو ته ايڏي وڏي ريليءَ جي خبر150 اکرن ۾ ڪيئن ٿي پوري ٿي سگهي ۽ اهڙي صورت ۾ هو اها خبر نه ٿو ڏئي سگهي، جنهن تي کيس پهرين 50 اکر ۽ وري ٻيهر 50 اکر وڌي مليا ۽ آخر ۾ کيس اڍائي سئو اکرن تي مشتمل خبر ڏيڻ لاءِ چيو ويو. انهيءَ دوست جي انهي ڳالهه تي ڪنهن حد تائين حيرت ته ٿي پر قومي ميڊيا سڏرائيندڙن لاءِ بهرحال هڪ تصور به منهنجي ذهن ۾ ضرور جنم ورتو. اهو اتفاق آهي يا ڪنهن جي طرف کان خاص هدايتون ڏنيون وڃن ٿيون جو هڪڙن جي ريلين کي ته ملين مارچ جو نالو ڏنو وڃي ٿو ۽ ٻين جي خبر لاءِ ماپا مقرر ڪيا وڃن ٿا.

سنڌ تي راتاهن جي تاريخ ته پراڻيآهي، هلاڪو کان چنگيز ۽ چارلس نيپئر تائين جي قصن سان تاريخ ڀريل آهي پر اصل وارثن جي موجودگي ۾ ڪراچيءَ تي مالڪي جون دعوائون ويجهي ماضي جي هڪ اهڙي ڪهاڻي آهن جنهن کي شايد حقيقت جو روپ ڪڏهن به حاصل نه ٿي سگهي پر سازشي عنصرن کي اهو جواب ئي ڪافي آهي ته سنڌ جو ماڻهو معاشي بدحاليءَ سميت ڪيترن ئي مسئلن جو شڪار ڇو نه هجي پر اهو ڪڏهن به پنهنجن شهرن ۽ وسيلن جي مالڪي واري ويڙهه تان هٿ ڪنهن به صورت ۾ نه کڻندو.

حيرت جي ڳالهه اها آهي ته ڪجهه ڏينهن اڳ اي اين پي سنڌ جي صدر شاهي سيد به ڪراچي پختونن جو شهر هجڻ جي ڳالهه ڪئي. اردو ڳالهائيندڙ ته ڪراچيءَ تي مالڪيءَ جون دعوائون ڪندا رهيا آهن ۽ کانئن شايد اهو وسري ويو آهي ته کين اسان جي وڏن پاڻ وٽ پناهه ۽ پنهنجين ملڪيتن تي مالڪيءَ جو حق ڏئي اهڙو ٿورو ڪيو جنهن کي هو ته سڄي عمر نه لاهي سگهندا پر سندن اولاد به اهي ٿورا لاهي نه ٿو سگهي. اردو ڳالهائيندڙن جون اهي دعوائون ٻڌائين ٿيون ته هو شايد هتان جي اصل رهواسين جا اهي ٿورا وساري چڪا آهن ۽ هو مالڪن جي موجودگيءَ ۾ سندن گهر تي مالڪيءَ جي دعويٰ ڪري رهيا آهن. پشاور کي ته پختونن جو شهر چئي سگهجي ٿو پر ڪراچيءَ کي ڪهڙي بنياد تي پختونن جو شهر چيو وڃي اها ڳالهه سمجهه کان ٻاهر آهي!. اها ڳالهه مڃي به وٺجي ته ڪراچيءَ ۾ سنڌي ڳالهائيندڙن جو انگ گهٽ آهي پر ان جو اهو مطلب هرگز ناهي ته ڪو ڌارين جي لوڌ کي هو پنهنجي شهرن تي مالڪيءَ جون دعوائون ڪرڻ جي اجازت ڏيندا. سنڌي ۾ چوندا آهن “آئي ڏنڊو کڻڻ ۽ بڻجي وئي بورچياڻي” سو شاهي سيد کي اهو وسارڻ نه گهرجي ته هو جيڪڏهن اڄ ڪراچيءَ ۾ آباد به آهن ته اهي صرف ڪمائڻ خاطر هتي آيا آهن ۽ ڪراچي سنڌين جو شهر آهي، هو ۽ هميشه رهندو.

ڪراچيءَ جي مالڪيءَ جي دعويدارن کي هاڻي ته اکيون کولڻ گهرجن ته ڪراچي ئي اصل ۾ سنڌ آهي ۽ سنڌ جي ڪهڙي به ڪنڊ ۾ رهندڙ هر ماڻهو جو ڪراچيءَ سان به اوترو ئي چاهه آهي جيترو هو پنهنجي ننڍپڻ وارا ڏينهن گذارڻ واري ڳوٺ سان رکي ٿو. ان ڪري کين اهڙيون دعوائون نه ڪرڻ گهرجن جن سان سنڌ جي اصل وارثن جا زخم وري تازا ٿين ۽ وري ڪا اهڙي لهر اڀري جو واري جي اڏيل سمورين ديوارن کي ڀڃي ڀورا ڪرڻ لاءِ ڪافي هجي.

E-mail: waheedgul07@yahoo.com