سنڌ جو قصيدو
اسان هون سپاهي، او ڀٽائي، تنهنجي سنڌ جا
جَلَ ٿَلَ جھولي، ڏونگر ڏولي
ڏاڍا اوکا ويڙها آهيون، دريا خان ۽ دودا آهيون
ڀونءِ تنهنجا اسين آهيون ڀانَ، ڳلِي ڳلِي جاڳ راڳ ڳايون
جيجل جھولي، ڏئي پئي لولي، سنڌي ٻولي، قومي ٻولي
اک اک سان وک وک سان ڪئين سُورَ سَلي ٿي پئي
هن ڌرتي جو تون آهين ڌڻي جي ڳالهه ڳڻي
پير پيا ٿَو ڦٽيا، هانءُ پيو ٿَو رَڌو، ڪجھ ته اڳتي وَڌو!
پڙهو گھمايو، خزان تڙايو، اسين اٿون پيا بهار بنجي
سُڏڪن سِنڌ ــــ سچار، کلندي لڄ مران
ڏيل ڏسڻ سان ڏڪڻي ورتئه، آمر اندر اڳتي آهي
وڃ، وڃي ڀڃ ڀيلا ـــــــــــ ڀيلا
انگ، وڇون ۽ ويري، ڳالهه مڙيئي هڪڙي
ااجهڻ کان مچڻ ۾ مزو ٿو اچي ڙي
ڏکاري رڳو منهنجي دل تون نه آهين، سڄي پرٿوي ٿي پريشان آهي
اسين اڌ ـــــــــ ڍاوا، اوهين وڌ ڍاوا
تحرير کي ترار بنايون بچي پئون
خريدارو، وڃو موٽي، خدا جو سنهن کتل آهيان
گھر گھر برف ڄمي وئي آهي، در در ديپڪ ڳايان ٿو مان
تنهنجي سِر لئه دريا، دودو ٿي ٿو مان هر هر ڄمان
مختلف قطعات

No comments:

Post a Comment